کاظمی، اسدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'اسد الله' به 'اسدالله') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
! نام!! data-type="authorName" |کاظمی، اسدالله بن اسماعیل | ! نام!! data-type="authorName" |کاظمی، اسدالله بن اسماعیل | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | دزف‍ول‍ی کاظمی، اسدالله بن اسماعیل | | data-type="authorOtherNames" | دزف‍ول‍ی کاظمی، اسدالله بن اسماعیل | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
محقق کاظمی، اسدالله | محقق کاظمی، اسدالله | ||
تُسترى، اسدالله | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |اسماعیل | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |حدود1185ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |1237ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانى]] | ||
[[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کاشف الغطا]] | |||
[[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|محمدمهدى بحرالعلوم]] | |||
[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على صاحب ریاض]] | |||
[[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[مقابس | | data-type="authorWritings" |[[مقابس الأنوار]] | ||
[[کشف القناع عن وجوه حجیة الإجماع]] | [[کشف القناع عن وجوه حجیة الإجماع]] | ||
| خط ۳۷: | خط ۴۷: | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|کاظمی (ابهام زدایی)}} | |||
== | '''اسدالله شوشترى''' (حدود1185- ۱۲۳۴ق)، فرزنداسماعیل، از فقیهان اصولى امامیه و مؤلف مقابس الأنوار است که او را کاظمى، دزفولى و انصارى نیز خوانده‌اند. | ||
== ولادت == | |||
تاریخ تقریبى ولادت وى را [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ]] از عبارتى در اجازه‌ى مورخ 1211ق از [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کاشف الغطا]] استنباط کرده است، در حالى‌که حرزالدین آن را در 1185ق نوشته است. | |||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
اسدالله مقدمات علوم را نزد پدر فرا گرفت، آنگاه در | اسدالله مقدمات علوم را نزد پدر فرا گرفت، آنگاه در کربلا سکنى گزید، ولى به سبب اختلاف نظر با استادش [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانى]] مجبور به مهاجرت به کاظمین شد و تا پایان عمر در این شهر به سر برد. وى پس از دانش‌اندوزى از محضر وحید، در سلک شاگردان [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کاشف الغطا]] درآمد و با دختر او ازدواج کرد. از دیگر مشایخ و استادان او [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|محمدمهدى بحرالعلوم]]، [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على صاحب ریاض]]، میرزا [[مهدى شهرستانى]]، شیخ [[احمد احسايى|احمد احسایى]] و [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمى]] صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانین]] را مى‌توان نام برد. | ||
== مرجعیت == | == مرجعیت == | ||
اسدالله شوشترى از بزرگان علماى | اسدالله شوشترى از بزرگان علماى امامیه در ادوار اخیر بود که تحقیقاتش در میان علما مشهور و متداول است. پس از فوت شیخ جعفر کاشف‌الغطا مرجعیت به وى منتقل شد و بسیارى از مردم در امر تقلید به او روى آوردند. [[شيخ انصارى|شیخ انصارى]] در پایان مبحث «اجماع» از کتاب فرائد (ص 97- 98)، پیش از نقل کلامش از کشف القناع، او را ستوده است. | ||
== نظریه اصولی ایشان == | == نظریه اصولی ایشان == | ||
وى را آراء و | وى را آراء و نظریاتى است که مورد قبول بسیارى از علماى معاصر و پس از وى قرار گرفته است؛ از آن جمله به «عدم حجیّت اجماع منقول به خبر واحد» مى‌توان اشاره کرد که فقهاى امامیه تا روزگار اسدالله آن را در حکم کلى خبر واحد قرار مى‌دادند و او در کتاب کشف القناع، بر خطا بودن این نظر استدلال کرده است. در نتیجه کوشش‌هاى او بود که از آن پس فقیهان، اجماع منقول به خبر واحد را حجت نمى‌دانند. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
او شاگردان متعددى | او شاگردان متعددى تربیت کرده است که بسیارى از آنان به درجه‌ى اجتهاد رسیده‌اند و از آن جمله سیدعبدالله شُبَّر، موسى و على فرزندان شیخ جعفر کاشف الغطا و اسماعیل فرزند خود وى شایسته‌ى ذکرند. | ||
او را شش پسر بوده است و تبار او از خاندان‌هاى سرشناس | او را شش پسر بوده است و تبار او از خاندان‌هاى سرشناس کاظمین و نجف به شمار مى‌روند. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
وى عمرى | وى عمرى کوتاه داشت. درباره‌ى سال وفات او آراء مختلفى نقل شده است. برخى وفات او را در 1220ق ذکر کرده‌اند، ولى از آنجا که او در 1227ق در قید حیات بوده، و در کاظمین به تدریس اشتغال داشته است، قول آنان که درگذشت او را 1234ق نوشته‌اند، قابل پذیرش خواهد بود. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
1. الوسائل فى الفقه؛ | 1. الوسائل فى الفقه؛ | ||
2. | 2. کشف القناع عن وجوه حجیة الاجماع؛ | ||
3. مقابس‌الانوار و نفائس‌الابرار | 3. مقابس‌الانوار و نفائس‌الابرار فى‌احکام النبى‌المختار و عترته‌الاطهار، (معروف‌ترین اثر او در فقه استدلالى)؛ | ||
4. تحفة الراغب فى ترجمة | 4. تحفة الراغب فى ترجمة بغیة الطالب؛ | ||
5. اللؤلؤ المسجور فى معنى الطهور؛ | 5. اللؤلؤ المسجور فى معنى الطهور؛ | ||
| خط ۷۶: | خط ۸۵: | ||
6. مناهج الاعمال فى الاصول؛ | 6. مناهج الاعمال فى الاصول؛ | ||
7. منهج | 7. منهج التحقیق فى حکمى التوسعة و التضییق؛ | ||
8. رسالة فى اقرار الزوج بطلاق زوجته؛ | 8. رسالة فى اقرار الزوج بطلاق زوجته؛ | ||
9. الاحراز و | 9. الاحراز و الادعیة<ref>نجفی اسداللهی، سعید، ج8، ص261-262</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
| خط ۹۲: | خط ۱۰۱: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
[[مقابس | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مقابس الأنوار]] | |||
[[کشف القناع عن وجوه حجیة الإجماع]] | [[کشف القناع عن وجوه حجیة الإجماع]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:آذر(1400)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۱
| نام | کاظمی، اسدالله بن اسماعیل |
|---|---|
| نام‌های دیگر | دزف‍ول‍ی کاظمی، اسدالله بن اسماعیل
ک‍اظم‍ی‍ن‍ی، اسدالله بن اسماعیل محقق کاظمی، اسدالله تُسترى، اسدالله |
| نام پدر | اسماعیل |
| متولد | حدود1185ق |
| محل تولد | |
| رحلت | 1237ق |
| اساتید | وحید بهبهانى |
| برخی آثار | مقابس الأنوار |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00213AUTHORCODE |
اسدالله شوشترى (حدود1185- ۱۲۳۴ق)، فرزنداسماعیل، از فقیهان اصولى امامیه و مؤلف مقابس الأنوار است که او را کاظمى، دزفولى و انصارى نیز خوانده‌اند.
ولادت
تاریخ تقریبى ولادت وى را آقابزرگ از عبارتى در اجازه‌ى مورخ 1211ق از شیخ جعفر کاشف الغطا استنباط کرده است، در حالى‌که حرزالدین آن را در 1185ق نوشته است.
تحصیلات
اسدالله مقدمات علوم را نزد پدر فرا گرفت، آنگاه در کربلا سکنى گزید، ولى به سبب اختلاف نظر با استادش وحید بهبهانى مجبور به مهاجرت به کاظمین شد و تا پایان عمر در این شهر به سر برد. وى پس از دانش‌اندوزى از محضر وحید، در سلک شاگردان شیخ جعفر کاشف الغطا درآمد و با دختر او ازدواج کرد. از دیگر مشایخ و استادان او محمدمهدى بحرالعلوم، سید على صاحب ریاض، میرزا مهدى شهرستانى، شیخ احمد احسایى و میرزا ابوالقاسم قمى صاحب قوانین را مى‌توان نام برد.
مرجعیت
اسدالله شوشترى از بزرگان علماى امامیه در ادوار اخیر بود که تحقیقاتش در میان علما مشهور و متداول است. پس از فوت شیخ جعفر کاشف‌الغطا مرجعیت به وى منتقل شد و بسیارى از مردم در امر تقلید به او روى آوردند. شیخ انصارى در پایان مبحث «اجماع» از کتاب فرائد (ص 97- 98)، پیش از نقل کلامش از کشف القناع، او را ستوده است.
نظریه اصولی ایشان
وى را آراء و نظریاتى است که مورد قبول بسیارى از علماى معاصر و پس از وى قرار گرفته است؛ از آن جمله به «عدم حجیّت اجماع منقول به خبر واحد» مى‌توان اشاره کرد که فقهاى امامیه تا روزگار اسدالله آن را در حکم کلى خبر واحد قرار مى‌دادند و او در کتاب کشف القناع، بر خطا بودن این نظر استدلال کرده است. در نتیجه کوشش‌هاى او بود که از آن پس فقیهان، اجماع منقول به خبر واحد را حجت نمى‌دانند.
شاگردان
او شاگردان متعددى تربیت کرده است که بسیارى از آنان به درجه‌ى اجتهاد رسیده‌اند و از آن جمله سیدعبدالله شُبَّر، موسى و على فرزندان شیخ جعفر کاشف الغطا و اسماعیل فرزند خود وى شایسته‌ى ذکرند.
او را شش پسر بوده است و تبار او از خاندان‌هاى سرشناس کاظمین و نجف به شمار مى‌روند.
وفات
وى عمرى کوتاه داشت. درباره‌ى سال وفات او آراء مختلفى نقل شده است. برخى وفات او را در 1220ق ذکر کرده‌اند، ولى از آنجا که او در 1227ق در قید حیات بوده، و در کاظمین به تدریس اشتغال داشته است، قول آنان که درگذشت او را 1234ق نوشته‌اند، قابل پذیرش خواهد بود.
آثار
1. الوسائل فى الفقه؛
2. کشف القناع عن وجوه حجیة الاجماع؛
3. مقابس‌الانوار و نفائس‌الابرار فى‌احکام النبى‌المختار و عترته‌الاطهار، (معروف‌ترین اثر او در فقه استدلالى)؛
4. تحفة الراغب فى ترجمة بغیة الطالب؛
5. اللؤلؤ المسجور فى معنى الطهور؛
6. مناهج الاعمال فى الاصول؛
7. منهج التحقیق فى حکمى التوسعة و التضییق؛
8. رسالة فى اقرار الزوج بطلاق زوجته؛
9. الاحراز و الادعیة[۱].
پانویس
- ↑ نجفی اسداللهی، سعید، ج8، ص261-262
منابع مقاله
دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، جلد 8، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول 1377.