کمیت بن زید: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |[[شعر الکميت بن زيد الأسدي]]
    | data-type="authorWritings" |[[شعر الکميت بن زيد الأسدي|شعر الکمیت بن زید الأسدی]]


    [[شرح هاشميات الکميت ابن زيد الأسدي]]
    [[شرح هاشميات الکميت ابن زيد الأسدي|شرح هاشمیات الکمیت ابن زید الأسدی]]
    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    خط ۳۵: خط ۳۵:
    </div>
    </div>


    '''كميت بن زيد اسدى''' (60-126ق)، شاعر، متکلم شیعی (وی از اعاظم شعرا و افاخم بلغا، از انصار بنی‌هاشم مداح اهل بیت طهارت و ائمه هدی و از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق (ع) بود. نخستین کسی است که در مذهب تشیع مناظره کرده است.)
    '''کمیت بن زید اسدى''' (60-126ق)، شاعر، متکلم شیعی (وی از اعاظم شعرا و افاخم بلغا، از انصار بنی‌هاشم مداح اهل بیت طهارت و ائمه هدی و از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق (ع) بود. نخستین کسی است که در مذهب تشیع مناظره کرده است.)


    == ولادت ==
    == ولادت ==
    در برخى موارد، كميت بن زياد آمده است، در سال 60ق، در كوفه به دنيا آمد.
    در برخى موارد، کمیت بن زیاد آمده است، در سال 60ق، در کوفه به دنیا آمد.


    او از صفات والايى برخوردار بود كه شخصيت او را متمايز مى‌نمود. حافظ قرآن، فقيه، متكلم، نسب‌شناس، خطيب و سخنور، شاعر، آگاه به لغت و اخبار عرب از جمله ويژگى‌هايى است كه شخصيت او را ممتاز از ديگران ساخته بود.
    == صفات و ویژگیها ==
    او از صفات والایى برخوردار بود که شخصیت او را متمایز مى‌نمود. حافظ قرآن، فقیه، متکلم، نسب‌شناس، خطیب و سخنور، شاعر، آگاه به لغت و اخبار عرب از جمله ویژگى‌هایى است که شخصیت او را ممتاز از دیگران ساخته بود.


    محمد العيساوى الجمى مى‌گويد: كميت اولين كسى بود كه جدل منطقى را در شعر عربى گنجاند و شعر او تنها عاطفى مانند بقيه شعرا نيست، بلكه شعر او شعرى مذهبى، ذهنى و عقلى است كه بيانگر عقايد معين و اسلوب صحيح و ايمان قلبى او مى‌باشد كه به سبب آن، زندگى نمود و به شهادت رسيد.
    محمد العیساوى الجمى مى‌گوید: کمیت اولین کسى بود که جدل منطقى را در شعر عربى گنجاند و شعر او تنها عاطفى مانند بقیه شعرا نیست، بلکه شعر او شعرى مذهبى، ذهنى و عقلى است که بیانگر عقاید معین و اسلوب صحیح و ایمان قلبى او مى‌باشد که به سبب آن، زندگى نمود و به شهادت رسید.


    [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] مى‌گويد: كميت نخستين كسى است كه در شيعه، باب مناظره، احتجاج و جدل مكتبى و دينى را گشود.
    [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] مى‌گوید: کمیت نخستین کسى است که در شیعه، باب مناظره، احتجاج و جدل مکتبى و دینى را گشود.


    از بهترين و مشهورترين اشعار او، مدايح و قصايدى است كه درباره پيامبر(ص) و آل او(ع) سروده است كه به‌هاشميات مشهور است و سرآمد همه منظومه‌هاى اوست كه شكاف و انعكاس وسيعى در سطح حكومت جور امويان ايجاد كرد.
    از بهترین و مشهورترین اشعار او، مدایح و قصایدى است که درباره پیامبر(ص) و آل او(ع) سروده است که به‌هاشمیات مشهور است و سرآمد همه منظومه‌هاى اوست که شکاف و انعکاس وسیعى در سطح حکومت جور امویان ایجاد کرد.


    شيخ ابوالفتح رازى در تفسير خويش آورده است كه: از كميت نقل شده كه گفت: [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] را در خواب ديدم كه فرمود: قصيده عينيه خود را براى من بخوان. پس خواندم تا رسيدم به اينجا:
    شیخ ابوالفتح رازى در تفسیر خویش آورده است که: از کمیت نقل شده که گفت: [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] را در خواب دیدم که فرمود: قصیده عینیه خود را براى من بخوان. پس خواندم تا رسیدم به اینجا:


    {{شعر}}
    {{شعر}}
    خط ۵۴: خط ۵۵:
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}


    پس آن حضرت(ع) فرمود: راست گفتى. سپس چنين سرود:
    پس آن حضرت(ع) فرمود: راست گفتى. سپس چنین سرود:


    و من روزى مثل آن روز را نديدم و حقى مانند آن نديدم كه ضايع شده باشد.
    و من روزى مثل آن روز را ندیدم و حقى مانند آن ندیدم که ضایع شده باشد.


    مرزبانى در معجم الشعراء نوشته است: عقيده كميت در تشيع و مدح اهل‌بيت(ع) در روزگار بنى‌اميه معروف و مشهور است.
    مرزبانى در معجم الشعراء نوشته است: عقیده کمیت در تشیع و مدح اهل‌بیت(ع) در روزگار بنى‌امیه معروف و مشهور است.


    در [[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]] چنين آمده است كه وى در منا به حضور [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] شرفياب شد و عرض كرد: اجازه مى‌فرماييد اشعارى بخوانيم؟ آن حضرت(ع) فرمودند: كميت اين روزهاى با عظمت وقت خواندن شعر نيست، كميت گفت: اين اشعار درباره خاندان شماست. در اينجا حضرت(ع) افرادى از اهل‌بيت را جمع نمود پس فرمود: بخوان. كميت شروع به خواندن كرد به نحوى كه صداى گريه همه بلند شد، تا رسيد به اين اشعار:
    در [[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدیر]] چنین آمده است که وى در منا به حضور [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] شرفیاب شد و عرض کرد: اجازه مى‌فرمایید اشعارى بخوانیم؟ آن حضرت(ع) فرمودند: کمیت این روزهاى با عظمت وقت خواندن شعر نیست، کمیت گفت: این اشعار درباره خاندان شماست. در اینجا حضرت(ع) افرادى از اهل‌بیت را جمع نمود پس فرمود: بخوان. کمیت شروع به خواندن کرد به نحوى که صداى گریه همه بلند شد، تا رسید به این اشعار:


    «گويا حسين(ع) را مى‌بينم كه بزرگانى اطرافش هستند و با شمشيرهايشان دشمنان را درو مى‌كنند، كسى را نديدم كه به خاطر مصيبتى كه بر او وارد شده، خوار گردد و ياريش واجب‌تر از ايشان باشد.» [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] دست‌ها را به سوى آسمان بلند كردند و فرمودند: «ألهم إغفر للكميت ماقدّم و أخّر و ما أسرّ و أعلن و اعطه حتى يرضى».
    «گویا حسین(ع) را مى‌بینم که بزرگانى اطرافش هستند و با شمشیرهایشان دشمنان را درو مى‌کنند، کسى را ندیدم که به خاطر مصیبتى که بر او وارد شده، خوار گردد و یاریش واجب‌تر از ایشان باشد.» [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] دست‌ها را به سوى آسمان بلند کردند و فرمودند: «ألهم إغفر للکمیت ماقدّم و أخّر و ما أسرّ و أعلن و اعطه حتى یرضى».


    در ايام البيض بود كه كميت محضر امام باقر(ع) حضور يافت و اجازه خواست تا اشعارى براى حضرت بخواند. حضرت اجازه فرمودند و كميت شروع به اشعارى كرد. پس امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] گريه نمودند و چون به ابياتى با اين مضمون رسيد: «و شش نفرى كه با آنها كسى برابرى نمى‌كرد، فرزندان عقيل بهترين سواركاران بودند پس على(ع) كه بهترين است، مولاى آنهاست و ياد آنها حزن و اندوه مرا به هيجان مى‌آورد.» آن حضرت(ع) گريست و فرمود: «هيچ كسى نيست كه به ياد ما افتد يا نزد او ياد و ذكر ما شود و آبى هر چند به اندازه بال مگسى از دو چشمش خارج شود جز آنكه خدا خانه‌اى در بهشت برایش بنا مى‌كند و آن اشك را حجاب بين او و آتش قرار مى‌دهد.»
    در ایام البیض بود که کمیت محضر امام باقر(ع) حضور یافت و اجازه خواست تا اشعارى براى حضرت بخواند. حضرت اجازه فرمودند و کمیت شروع به اشعارى کرد. پس امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] گریه نمودند و چون به ابیاتى با این مضمون رسید: «و شش نفرى که با آنها کسى برابرى نمى‌کرد، فرزندان عقیل بهترین سوارکاران بودند پس على(ع) که بهترین است، مولاى آنهاست و یاد آنها حزن و اندوه مرا به هیجان مى‌آورد.» آن حضرت(ع) گریست و فرمود: «هیچ کسى نیست که به یاد ما افتد یا نزد او یاد و ذکر ما شود و آبى هر چند به اندازه بال مگسى از دو چشمش خارج شود جز آنکه خدا خانه‌اى در بهشت برایش بنا مى‌کند و آن اشک را حجاب بین او و آتش قرار مى‌دهد.»


    نمونه‌هاى بسيارى موجود است كه شعراى مكتب اهل‌بيت(ع) سروده‌هاى خويش را مى‌خواندند و ائمه(ع) آنها را مورد تفقد و دلجوئى قرار مى‌دادند. كميت خود نيز شاگرد فرزدق بود و فرزدق همان كسى است كه در كنار كعبه و جلوى هشام بن عبدالملك در مدح [[امام سجاد(ع)]] و خاندان پاکش، قصيده‌اى فالبداهه سرود و مورد پذيرش و آفرين [[امام سجاد(ع)]] گرديد و آن حضرت هدايائى را تقديم او نمودند.
    نمونه‌هاى بسیارى موجود است که شعراى مکتب اهل‌بیت(ع) سروده‌هاى خویش را مى‌خواندند و ائمه(ع) آنها را مورد تفقد و دلجوئى قرار مى‌دادند. کمیت خود نیز شاگرد فرزدق بود و فرزدق همان کسى است که در کنار کعبه و جلوى هشام بن عبدالملک در مدح [[امام سجاد(ع)]] و خاندان پاکش، قصیده‌اى فالبداهه سرود و مورد پذیرش و آفرین [[امام سجاد(ع)]] گردید و آن حضرت هدایائى را تقدیم او نمودند.


    كميت دوران سه امام سجاد، باقر و صادق(ع) را درك نمود و در سراسر زندگى خويش با قلب، زبان و عمل خويش، حامى مكتب شيعه و امامان معصوم(ع) بود.
    کمیت دوران سه امام سجاد، باقر و صادق(ع) را درک نمود و در سراسر زندگى خویش با قلب، زبان و عمل خویش، حامى مکتب شیعه و امامان معصوم(ع) بود.


    جلوه و نماى اصلى اشعار و قصايد او، شرح وقايع كربلا است كه به نحوى نشان از مبارزات فرهنگى اين شاعر بزرگ در زمان [[امام سجاد(ع)]] به بعد مى‌باشد.
    جلوه و نماى اصلى اشعار و قصاید او، شرح وقایع کربلا است که به نحوى نشان از مبارزات فرهنگى این شاعر بزرگ در زمان [[امام سجاد(ع)]] به بعد مى‌باشد.


    == شهادت ==
    == شهادت ==
    اين شاعر بزرگ، در سال 126ق، همانگونه كه [[امام سجاد(ع)]] برایش دعا نمود، در زمان خلافت مروان، به شهادت رسيد.
    این شاعر بزرگ، در سال 126ق، همانگونه که [[امام سجاد(ع)]] برایش دعا نمود، در زمان خلافت مروان، به شهادت رسید.





    نسخهٔ ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۱۲

    کمیت بن زید
    نام کمیت بن زید
    نام‌های دیگر اسدی، ابوالمستهل کمیت بن زید

    کمیت الاسدی

    نام پدر زید
    متولد 60ق/679 م
    محل تولد کوفه
    رحلت 126 ق یا 743 م
    اساتید
    برخی آثار شعر الکمیت بن زید الأسدی

    شرح هاشمیات الکمیت ابن زید الأسدی

    کد مؤلف AUTHORCODE05148AUTHORCODE

    کمیت بن زید اسدى (60-126ق)، شاعر، متکلم شیعی (وی از اعاظم شعرا و افاخم بلغا، از انصار بنی‌هاشم مداح اهل بیت طهارت و ائمه هدی و از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق (ع) بود. نخستین کسی است که در مذهب تشیع مناظره کرده است.)

    ولادت

    در برخى موارد، کمیت بن زیاد آمده است، در سال 60ق، در کوفه به دنیا آمد.

    صفات و ویژگیها

    او از صفات والایى برخوردار بود که شخصیت او را متمایز مى‌نمود. حافظ قرآن، فقیه، متکلم، نسب‌شناس، خطیب و سخنور، شاعر، آگاه به لغت و اخبار عرب از جمله ویژگى‌هایى است که شخصیت او را ممتاز از دیگران ساخته بود.

    محمد العیساوى الجمى مى‌گوید: کمیت اولین کسى بود که جدل منطقى را در شعر عربى گنجاند و شعر او تنها عاطفى مانند بقیه شعرا نیست، بلکه شعر او شعرى مذهبى، ذهنى و عقلى است که بیانگر عقاید معین و اسلوب صحیح و ایمان قلبى او مى‌باشد که به سبب آن، زندگى نمود و به شهادت رسید.

    جاحظ مى‌گوید: کمیت نخستین کسى است که در شیعه، باب مناظره، احتجاج و جدل مکتبى و دینى را گشود.

    از بهترین و مشهورترین اشعار او، مدایح و قصایدى است که درباره پیامبر(ص) و آل او(ع) سروده است که به‌هاشمیات مشهور است و سرآمد همه منظومه‌هاى اوست که شکاف و انعکاس وسیعى در سطح حکومت جور امویان ایجاد کرد.

    شیخ ابوالفتح رازى در تفسیر خویش آورده است که: از کمیت نقل شده که گفت: امیرالمؤمنین(ع) را در خواب دیدم که فرمود: قصیده عینیه خود را براى من بخوان. پس خواندم تا رسیدم به اینجا:

    و يوم الدوح دوح غدير خم أبان له الولاية لو أطيعا

    پس آن حضرت(ع) فرمود: راست گفتى. سپس چنین سرود:

    و من روزى مثل آن روز را ندیدم و حقى مانند آن ندیدم که ضایع شده باشد.

    مرزبانى در معجم الشعراء نوشته است: عقیده کمیت در تشیع و مدح اهل‌بیت(ع) در روزگار بنى‌امیه معروف و مشهور است.

    در الغدیر چنین آمده است که وى در منا به حضور امام صادق(ع) شرفیاب شد و عرض کرد: اجازه مى‌فرمایید اشعارى بخوانیم؟ آن حضرت(ع) فرمودند: کمیت این روزهاى با عظمت وقت خواندن شعر نیست، کمیت گفت: این اشعار درباره خاندان شماست. در اینجا حضرت(ع) افرادى از اهل‌بیت را جمع نمود پس فرمود: بخوان. کمیت شروع به خواندن کرد به نحوى که صداى گریه همه بلند شد، تا رسید به این اشعار:

    «گویا حسین(ع) را مى‌بینم که بزرگانى اطرافش هستند و با شمشیرهایشان دشمنان را درو مى‌کنند، کسى را ندیدم که به خاطر مصیبتى که بر او وارد شده، خوار گردد و یاریش واجب‌تر از ایشان باشد.» امام صادق(ع) دست‌ها را به سوى آسمان بلند کردند و فرمودند: «ألهم إغفر للکمیت ماقدّم و أخّر و ما أسرّ و أعلن و اعطه حتى یرضى».

    در ایام البیض بود که کمیت محضر امام باقر(ع) حضور یافت و اجازه خواست تا اشعارى براى حضرت بخواند. حضرت اجازه فرمودند و کمیت شروع به اشعارى کرد. پس امام باقر(ع) و امام صادق(ع) گریه نمودند و چون به ابیاتى با این مضمون رسید: «و شش نفرى که با آنها کسى برابرى نمى‌کرد، فرزندان عقیل بهترین سوارکاران بودند پس على(ع) که بهترین است، مولاى آنهاست و یاد آنها حزن و اندوه مرا به هیجان مى‌آورد.» آن حضرت(ع) گریست و فرمود: «هیچ کسى نیست که به یاد ما افتد یا نزد او یاد و ذکر ما شود و آبى هر چند به اندازه بال مگسى از دو چشمش خارج شود جز آنکه خدا خانه‌اى در بهشت برایش بنا مى‌کند و آن اشک را حجاب بین او و آتش قرار مى‌دهد.»

    نمونه‌هاى بسیارى موجود است که شعراى مکتب اهل‌بیت(ع) سروده‌هاى خویش را مى‌خواندند و ائمه(ع) آنها را مورد تفقد و دلجوئى قرار مى‌دادند. کمیت خود نیز شاگرد فرزدق بود و فرزدق همان کسى است که در کنار کعبه و جلوى هشام بن عبدالملک در مدح امام سجاد(ع) و خاندان پاکش، قصیده‌اى فالبداهه سرود و مورد پذیرش و آفرین امام سجاد(ع) گردید و آن حضرت هدایائى را تقدیم او نمودند.

    کمیت دوران سه امام سجاد، باقر و صادق(ع) را درک نمود و در سراسر زندگى خویش با قلب، زبان و عمل خویش، حامى مکتب شیعه و امامان معصوم(ع) بود.

    جلوه و نماى اصلى اشعار و قصاید او، شرح وقایع کربلا است که به نحوى نشان از مبارزات فرهنگى این شاعر بزرگ در زمان امام سجاد(ع) به بعد مى‌باشد.

    شهادت

    این شاعر بزرگ، در سال 126ق، همانگونه که امام سجاد(ع) برایش دعا نمود، در زمان خلافت مروان، به شهادت رسید.


    وابسته‌ها