گنجینه بهارستان (یازده رساله در علوم قرآنی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۱: خط ۴۱:


این رساله مطالب گوناگونی را در موضوع علوم قرآنی در بر دارد از جمله:
این رساله مطالب گوناگونی را در موضوع علوم قرآنی در بر دارد از جمله:
# بر شمردن سوره‎هایی که بنا بر عد کوفی آیات قرآن، دارای تعداد آیات یکسان هستند؛
# بر شمردن سوره‎هایی که بنا بر عدد کوفی آیات قرآن، دارای تعداد آیات یکسان هستند؛
# اشاره به تعداد سوره‎های مکی و مدنی؛
# اشاره به تعداد سوره‎های مکی و مدنی؛
# تعداد سور، آیات، کلمات، حروف و نقطه‎های قرآن؛
# تعداد سور، آیات، کلمات، حروف و نقطه‎های قرآن؛
خط ۴۷: خط ۴۷:
# عد آیات بنا بر شمارش کوفی‎، مدنی اول، مدنی دوم، بصری، شامی و ذکر موارد خاص هر یک و برخی از مشترکات آن‎ها.
# عد آیات بنا بر شمارش کوفی‎، مدنی اول، مدنی دوم، بصری، شامی و ذکر موارد خاص هر یک و برخی از مشترکات آن‎ها.


هرکدام از این پنج موضوع در یک باب مورد اشاره قرار گرفته‎اند. تعدادی از آن‎ها دارای فصول متعددی نیز می‎باشند. یکی از ویژگی‎های رساله، باب اول و آخر آن است. مؤلف در باب اول از زاویه‎ای متفاوت با اکثر کتب علوم قرآنی، به مسئله عد آیات پرداخته است. این زاویه عبارت است از توجه به این نکته که هر سوره‎ایا مشابهی از نظر تعداد آیات در قرآن دارد یا خیر؟ و اگر پاسخ مثبت است نام سوره یا سوره‎ای که تعداد آیاتش با آن یکسان است ذکر شده است. همچنین باب آخر نیز نگاهی متفاوت به عد آیات دارد. این نگاه به آیات قرآن از این حیث است که هر یک از شمارش‎های یاد شده به‎طور خاص هرکدام آیات را در بر دارد، ثانیاً، موارد مشترک بین دو و سه شیوه کدام است. البته در این با از عد مکی آیات هیچ سخنی به میان نیامده است و از عد شامی نیز تنها در یک قسمت سخن مستقلی به میان آمده است. از سوی دیگر عد کوفی از مهم‎ترین محور مطالب این باب محسوب می‎شود. مؤلف خود در آغاز به این مطلب اشاره می‎کند که در زمان او در قرن ششم عد کوفی رایج بوده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص33-34</ref>.
هرکدام از این پنج موضوع در یک باب مورد اشاره قرار گرفته‎اند. تعدادی از آن‎ها دارای فصول متعددی نیز می‎باشند. یکی از ویژگی‎های رساله، باب اول و آخر آن است. مؤلف در باب اول از زاویه‎ای متفاوت با اکثر کتب علوم قرآنی، به مسئله عدد آیات پرداخته است. این زاویه عبارت است از توجه به این نکته که هر سوره ‎آیا مشابهتی از نظر تعداد آیات در قرآن دارد یا خیر؟ و اگر پاسخ مثبت است نام سوره یا سوره‎ای که تعداد آیاتش با آن یکسان است ذکر شده است. همچنین باب آخر نیز نگاهی متفاوت به عدد آیات دارد. این نگاه به آیات قرآن از این حیث است که هر یک از شمارش‎های یاد شده به‎طور خاص هرکدام آیات را در بر دارد، ثانیاً، موارد مشترک بین دو و سه شیوه کدام است. البته در این با از عدد مکی آیات هیچ سخنی به میان نیامده است و از عدد شامی نیز تنها در یک قسمت سخن مستقلی به میان آمده است. از سوی دیگر عدد کوفی از مهم‎ترین محور مطالب این باب محسوب می‎شود. مؤلف خود در آغاز به این مطلب اشاره می‎کند که در زمان او در قرن ششم عدد کوفی رایج بوده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص33-34</ref>.


2) مختصر ما رسم في المصحف الكريم، تألیف ابوطاهر اسماعیل بن ظاهر عقیلى مصرى(م 623ق) اثر مهمى در رسم‎الخط‍‎ مصحف شریف است<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وپنج</ref>. این رساله شامل چهار بخش است. در بخش نخست به مواردی که در کل قرآن به شکل خاصی کتابت می‎شود اشاره شده است. در بخش دوم که بیشتر حجم آن را در بر گرفته، شیوه نگارش کلمات در قرآن کریم به ترتیب سوره‎های قرآن کریم ذکر شده است. در بخش سوم نیز به اختلاف موجود بین مصاحف اهل شام و مکه و مدینه و کوفه و بصره پرداخته شده است. مؤلف در این بخش به این نکته اشاره می‎کند که اختلاف بین قاریان به اختلاف رسم ارتباط ندارد، چرا که قرائت از طریق مشافهه منتقل می‎شود، نه از راه کتابت.
2) مختصر ما رسم في المصحف الكريم، تألیف ابوطاهر اسماعیل بن ظاهر عقیلى مصرى(م 623ق) اثر مهمى در رسم‎الخط‍‎ مصحف شریف است<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وپنج</ref>. این رساله شامل چهار بخش است. در بخش نخست به مواردی که در کل قرآن به شکل خاصی کتابت می‎شود اشاره شده است. در بخش دوم که بیشتر حجم آن را در بر گرفته، شیوه نگارش کلمات در قرآن کریم به ترتیب سوره‎های قرآن کریم ذکر شده است. در بخش سوم نیز به اختلاف موجود بین مصاحف اهل شام و مکه و مدینه و کوفه و بصره پرداخته شده است. مؤلف در این بخش به این نکته اشاره می‎کند که اختلاف بین قاریان به اختلاف رسم ارتباط ندارد، چرا که قرائت از طریق مشافهه منتقل می‎شود، نه از راه کتابت.
خط ۶۹: خط ۶۹:
5) منهل العطشان في رسم أحرف القرآن: رساله نسبتاً مفصلى است در رسم‎الخط‍‎ مصحف که توسط‍‎ طاهر بن عرب بن ابراهیم بن احمد اصفهانى(857ق) نگاشته شده است. اصفهانى بارزترین شاگرد ابن الجزرى بوده است. به گفته سلمى، دخت ابن الجزرى، در غیاب پدر، اصفهانى بر مسند تدریس مى‎نشسته است. وى داراى تألیفات بسیارى در علوم مختلف از‎جمله تجوید و قرائت است. ازجمله آثار او مى‎توان به رساله البرق اللامع فى قراءة نافع اشاره کرد<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وشش</ref>. از مهم‎ترین مطالب موجود در این رساله می‎تواند اینکه در قرن هشتم و نهم مصاحف از نظر رسم و ضبط آیات و تعیین انتهای آیات و اخماس و اشعار، دارای اغلاط بسیاری بودند که در آن دوره، استادان فن هر یک سعی در تصحیح این اغلاط داشتند؛ اینکه قرائت رایج در افغانستان در آن روز، بلکه معظم ممالک عجم قرائت عاصم به ره دو روایتش بوده است؛ ضبط رایج در افغانستان آن روز مانند ضبط هندی که امروزه در منطقه شبه‎قاره هند رایج است بوده است. در این شیوه بر روی مصوت‎های بلند (مانند مد) علامت سکون قرار می‎دهند. طاهر با این شیوه به‎سختی مخالفت می‎کند؛ این کتاب به همراه قصیده طاهره نوشته شده و تقدیم حاکم هرات شده است؛ طاهر در این رساله بارها از صحابه به‎ویژه عثمان تعریف می‎کند؛ وی در فصل اول خاتمه، به برخی ظرائف در ضبط کلمات مصحف اشاره می‎کند. از جمله آنکه حروف مد را علامت سکون ننهند، اَشکال فتحه و کسره را از حروف خود دور نیندازند و اگر دو حرف مثلین و متجانسین به هم رسند و اول سکان باشد حروف اول را از علامت سکون عاری دارند و شدّه‎ای بر سر حروف دوم نهند و در منون منصوب علامت نصب را بر سر الف نهند نه حرفی که پیش از وی است؛ علائم مد متصل و مد منفصل هر دو استحسانی است و به ترک آن شناعتی لازم نمی‎آید؛ اصفهانی این رساله را به نام شاهرخ بهادر خان تیموری (779-850ق) پادشاه معروف تیموریان و همسر گوهرشاد نوشته است. <ref>ر.ک: متن کتاب، ص152-153</ref>.
5) منهل العطشان في رسم أحرف القرآن: رساله نسبتاً مفصلى است در رسم‎الخط‍‎ مصحف که توسط‍‎ طاهر بن عرب بن ابراهیم بن احمد اصفهانى(857ق) نگاشته شده است. اصفهانى بارزترین شاگرد ابن الجزرى بوده است. به گفته سلمى، دخت ابن الجزرى، در غیاب پدر، اصفهانى بر مسند تدریس مى‎نشسته است. وى داراى تألیفات بسیارى در علوم مختلف از‎جمله تجوید و قرائت است. ازجمله آثار او مى‎توان به رساله البرق اللامع فى قراءة نافع اشاره کرد<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وشش</ref>. از مهم‎ترین مطالب موجود در این رساله می‎تواند اینکه در قرن هشتم و نهم مصاحف از نظر رسم و ضبط آیات و تعیین انتهای آیات و اخماس و اشعار، دارای اغلاط بسیاری بودند که در آن دوره، استادان فن هر یک سعی در تصحیح این اغلاط داشتند؛ اینکه قرائت رایج در افغانستان در آن روز، بلکه معظم ممالک عجم قرائت عاصم به ره دو روایتش بوده است؛ ضبط رایج در افغانستان آن روز مانند ضبط هندی که امروزه در منطقه شبه‎قاره هند رایج است بوده است. در این شیوه بر روی مصوت‎های بلند (مانند مد) علامت سکون قرار می‎دهند. طاهر با این شیوه به‎سختی مخالفت می‎کند؛ این کتاب به همراه قصیده طاهره نوشته شده و تقدیم حاکم هرات شده است؛ طاهر در این رساله بارها از صحابه به‎ویژه عثمان تعریف می‎کند؛ وی در فصل اول خاتمه، به برخی ظرائف در ضبط کلمات مصحف اشاره می‎کند. از جمله آنکه حروف مد را علامت سکون ننهند، اَشکال فتحه و کسره را از حروف خود دور نیندازند و اگر دو حرف مثلین و متجانسین به هم رسند و اول سکان باشد حروف اول را از علامت سکون عاری دارند و شدّه‎ای بر سر حروف دوم نهند و در منون منصوب علامت نصب را بر سر الف نهند نه حرفی که پیش از وی است؛ علائم مد متصل و مد منفصل هر دو استحسانی است و به ترک آن شناعتی لازم نمی‎آید؛ اصفهانی این رساله را به نام شاهرخ بهادر خان تیموری (779-850ق) پادشاه معروف تیموریان و همسر گوهرشاد نوشته است. <ref>ر.ک: متن کتاب، ص152-153</ref>.


6) الوقوف و الفوائد: تألیف حسین بن محمد یا حسین بن عثمان سروى است. شخص اول شناخته شده نیست، ولى حسین بن عثمان ازجمله شاگردان ابن الجزرى است. وى تا سال 884ق در قید حیات بوده است. وى نیز چون اصفهانى داراى تألیفاتى است. از جمله آثار او مى‎توان به کتاب منهاج النشر فى القراءات العشر به فارسى و همچنین کتاب عقد الفوائد فى شرح عقیلة أتراب القصائد آن نیز به فارسى اشاره کرد. حسین بن عثمان علاوه بر تألیف، به استنساخ کتاب نیز مشغول بوده است. رساله الوقوف و الفوائد مختصرى است در عد آیات و اختلاف علما درباره آن<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وپنج؛ متن کتاب، ص265</ref>.
6) الوقوف و الفوائد: تألیف حسین بن محمد یا حسین بن عثمان سروى است. شخص اول شناخته شده نیست، ولى حسین بن عثمان ازجمله شاگردان ابن الجزرى است. وى تا سال 884ق در قید حیات بوده است. وى نیز چون اصفهانى داراى تألیفاتى است. از جمله آثار او مى‎توان به کتاب منهاج النشر فى القراءات العشر به فارسى و همچنین کتاب عقد الفوائد فى شرح عقیلة أتراب القصائد آن نیز به فارسى اشاره کرد. حسین بن عثمان علاوه بر تألیف، به استنساخ کتاب نیز مشغول بوده است. رساله الوقوف و الفوائد مختصرى است در عدد آیات و اختلاف علما درباره آن<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وپنج؛ متن کتاب، ص265</ref>.


7) رسالة في كتابة المصحف: رساله مفصلى است که اطلاعات موردنیاز کاتبان قرآن کریم در آن جمع شده است. مباحث این رساله به سه موضوع علائم و مواضع وقف در قرآن کریم، قرائت عاصم به دو روایت ابوبکر(شعبه) و حفص و رسم‎الخط‍‎ مصحف اختصاص دارد. ازآنجاکه در این رساله، نام ابوبکر پیش از نام حفص ذکر شده مى‎توان احتمال داد در زمان تألیف این اثر، روایت شعبه بیش از روایت حفص رواج داشته است. این رساله، فاقد نام مشخص است و در آن اسمى از مؤلف برده نشده است. ولى با توجه به اینکه مؤلف در آن از ابن الجزرى(م833ق) به‎عنوان شیخ خود نام مى‎برد، شاید بتوان آن را از مصنفات یکى از شاگردان ابن الجزرى در سده نهم هجرى دانست<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وهفت</ref>. نگارنده در بیان مواضع وقف علاوه بر نظرات علمای متقدم، به نظرات اساتیدی چون سجاوندی، قوام‎الدین فقیه و ابن جزری نیز اشاره کرده است. وی از مصحف ابن جزری به‎عنوان یکی از منابع خود در وقف و تجزیه یاد می‎کند. مؤلف از ابن جزری به‎عنوان استاد خود یاد می‎کند، بنابراین می‎توان گفت نگارنده این مجموعه از شاگردان مکتب جزری به‎حساب می‎آید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص309</ref>.
7) رسالة في كتابة المصحف: رساله مفصلى است که اطلاعات موردنیاز کاتبان قرآن کریم در آن جمع شده است. مباحث این رساله به سه موضوع علائم و مواضع وقف در قرآن کریم، قرائت عاصم به دو روایت ابوبکر(شعبه) و حفص و رسم‎الخط‍‎ مصحف اختصاص دارد. ازآنجاکه در این رساله، نام ابوبکر پیش از نام حفص ذکر شده مى‎توان احتمال داد در زمان تألیف این اثر، روایت شعبه بیش از روایت حفص رواج داشته است. این رساله، فاقد نام مشخص است و در آن اسمى از مؤلف برده نشده است. ولى با توجه به اینکه مؤلف در آن از ابن الجزرى(م833ق) به‎عنوان شیخ خود نام مى‎برد، شاید بتوان آن را از مصنفات یکى از شاگردان ابن الجزرى در سده نهم هجرى دانست<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وهفت</ref>. نگارنده در بیان مواضع وقف علاوه بر نظرات علمای متقدم، به نظرات اساتیدی چون سجاوندی، قوام‎الدین فقیه و ابن جزری نیز اشاره کرده است. وی از مصحف ابن جزری به‎عنوان یکی از منابع خود در وقف و تجزیه یاد می‎کند. مؤلف از ابن جزری به‎عنوان استاد خود یاد می‎کند، بنابراین می‎توان گفت نگارنده این مجموعه از شاگردان مکتب جزری به‎حساب می‎آید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص309</ref>.
خط ۸۷: خط ۸۷:
10) معرفة المقارئ: تألیف مؤلفى ناشناخته اهل شمال آفریقا یا اندلس است. در این رساله، تقسیمات قرآنى بر اساس آنچه در این مناطق رایج است، مشخص شده است<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وهشت؛ متن کتاب، ص579</ref>.
10) معرفة المقارئ: تألیف مؤلفى ناشناخته اهل شمال آفریقا یا اندلس است. در این رساله، تقسیمات قرآنى بر اساس آنچه در این مناطق رایج است، مشخص شده است<ref>مقدمه، صفحه بیست‎وهشت؛ متن کتاب، ص579</ref>.


11) رسالة في عد الآي و السور المكية و المدنية: رساله حاضر، نام خاصی ندارد و مؤلف آن ناشناخته است؛ ولی با توجه به نثر ضعیف عربی آن می‎توان گفت که یا نویسنده سواد عربی دانی خوبی نداشته و یا کاتب عربی نمی‎دانسته و در کتابت دچار تصحیفاتی شده است. این رساله، شامل موضوعات زیر است: بیان نام یا نام‎های سوره‎های قرآن؛ ذکر مکی یا مدنی بودن سوره‎ها و آیات استثناء شده از آن؛ بیان تعداد آیات هر سوره؛ ذکر اختلاف در شمارش آیات؛ اشاره به تعداد حروف، کلات و رکوعات هر سوره<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه بیست‎وهشت؛ متن کتاب ص609</ref>.
11) رسالة في عدد الآي و السور المكية و المدنية: رساله حاضر، نام خاصی ندارد و مؤلف آن ناشناخته است؛ ولی با توجه به نثر ضعیف عربی آن می‎توان گفت که یا نویسنده سواد عربی دانی خوبی نداشته و یا کاتب عربی نمی‎دانسته و در کتابت دچار تصحیفاتی شده است. این رساله، شامل موضوعات زیر است: بیان نام یا نام‎های سوره‎های قرآن؛ ذکر مکی یا مدنی بودن سوره‎ها و آیات استثناء شده از آن؛ بیان تعداد آیات هر سوره؛ ذکر اختلاف در شمارش آیات؛ اشاره به تعداد حروف، کلات و رکوعات هر سوره<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه بیست‎وهشت؛ متن کتاب ص609</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
رساله‎های «عجائب القرآن»، «مختصر ما رسم في المصحف الكريم»، «ارجوزة في السور المكية و المدنية» و «رسالة في عد الآي و السور المكية و المدنية» توسط کریم دولتی؛ رساله‎های «منهل العطشان في رسم أحرف القرآن»، «الوقوف و الفوائد» و «ترجمه و شرح قصيده عقليه أتراب القصائد» توسط سید حسین مرعشی؛ رساله «رموز مصاحف» توسط احمد زرنگار؛ رساله «رسالة في كتابة المصحف» توسط محمدرضا شهیدی پور و حجت‎الله بیاتانی؛ رساله «ارجوزة في معرفة الوقوف» توسط عبدالرسول عبائی؛ رساله «معرفة المقاري» توسط محمدرضا شهیدی پور مورد تصحیح و تحقیق قرار گرفته است.
رساله‎های «عجائب القرآن»، «مختصر ما رسم في المصحف الكريم»، «ارجوزة في السور المكية و المدنية» و «رسالة في عدد الآي و السور المكية و المدنية» توسط کریم دولتی؛ رساله‎های «منهل العطشان في رسم أحرف القرآن»، «الوقوف و الفوائد» و «ترجمه و شرح قصيده عقليه أتراب القصائد» توسط سید حسین مرعشی؛ رساله «رموز مصاحف» توسط احمد زرنگار؛ رساله «رسالة في كتابة المصحف» توسط محمدرضا شهیدی پور و حجت‎الله بیاتانی؛ رساله «ارجوزة في معرفة الوقوف» توسط عبدالرسول عبائی؛ رساله «معرفة المقاري» توسط محمدرضا شهیدی پور مورد تصحیح و تحقیق قرار گرفته است.


در پایان کتاب تصاویری از نسخ خطی رساله‎ها آمده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص651-672</ref>.
در پایان کتاب تصاویری از نسخ خطی رساله‎ها آمده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص651-672</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش